Veel van de familieverhalen komen uit het schriftje van Tante Dien. De meeste familieleden zullen inmiddels wel een digitaal exemplaar in hun bezit hebben. Tante Dien, de vrouw van Johan, de jongste broer van de architect J. Herman de Roos. Met mijn grootmoeder heb ik haar nog bezocht in het bejaardentehuis in Rotterdam. Dat moet eind jaren vijftig of begin jaren zestig zijn geweest. Even een handje geven, en dan wachten op de gang, totdat oma een kopje thee bij haar had gedronken, want anders was het te druk.
Tante Dien (1877-1962)heeft het verhaal geschreven op verzoek van mijn grootmoeder
Annie Elize Hermans – de Roos, na het overlijden van haar tante Lize (Josina Elisabeth de Roos) in 1950. Tante Dien was toen 73 jaar oud. Zij was de laatste van de generatie en het zijn dus de herinneringen van een oude dame.
Nu Tante Lize vrij plotseling gestorven is, ben ik nog de eenige die door overlevering en uit ervaring jelui kan inlichten.
Ik doe nu maar of je in een kring om mij heen zit en ik ga gewoon vertellen zonder franje, al wat ik weet. Jelui hebt den leeftijd en de wijsheid om je te kunnen pantseren tegen invloeden en erfelijkheid. Het zijn niet in hoofdzaak de gebeurtenissen, doch vele meer de reactie daarop die het lot bepalen.
Alleen waneer de mens zichzelf is, kan hij voor anderen waarde hebben.
Moge het je allen héél, héél goed gaan!
G.W. de Roos - Wulff (Tante Dien!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten