Precies tweehonderd jaar geleden lieten Jacobus de Roos en zijn vrouw Tannetje Hijmans zich uitschrijven als lidmaat van hun kerk in Vlissingen. Drie maanden later staat in de krant hun winkel met inhoud te koop in de Middelburgse Courant.
Zij vertrokken met hun nog levende kinderen naar Rotterdam, lieten veel overleden kinderen op het kerkhof achter. Het moet een ernstig besluit zijn geweest al het vertrouwde achter te laten.
Waarom migreerden zij? Het familieverhaal wil dat de smidse niet genoeg opleverde voor twee gezinnen. Jacobus de Roos was maljenier, had een winkel in ijzerwaren. Daarnaast was hij patriot en als zodanig een tijdje vertegenwoordiger van de middenstand in het gemeentebestuur geweest. En dat op het Oranjegezinde Walcheren.
Vlissingen was een marine-haven en bij Frankrijk ingelijfd. De Franse oorlogsmachine had veel metaal nodig, zodat er een regel kwam die de handel in ijzerwaren en het bezit ervan verbood. Dat maakte de verhuizing tot economische noodzaak.
Zoon Jacobus Mattheus, de nog enige levende zoon van Jacobus en Tannetje, was in november 1807 zestien jaar geworden. Al hun hoop was op hem gevestigd, hij moest vooruit komen. Voor hem moest een toekomst geschapen worden. En die lag niet in het verarmde Vlissingen. Broodarm was de familie zelf overigens niet, ze bezaten verschillende panden en woonden aan de drukke Kleine Markt in het centrum van de stad.
Wat ging de familie De Roos doen in Rotterdam? Ze begonnen, of namen over, een handel in etherische oliën aan de Hoogstraat, de drukke winkelstraat in het hartje van het oude Rotterdam. Ze woonden boven de zaak. Wat wil dat zeggen, etherische olie? Denk aan parfum, aan kamfer, aan rozenolie, aan geraniumolie. Onder andere in Zuid Afrika, op de Kaap verhandelde men allerhande geurgewassen, die voor gezondheid en schoonheid werden gebruikt. In Europa was daar veel vraag naar. Ze dreven dus een voorloper van de parfumerie/drogisterij.
Over de allereerste jaren in Rotterdam is nog veel uit te zoeken. Jacobus Mattheus trouwt, krijgt kinderen, zijn vrouw overlijdt jong, en er blijven vier kinderen in leven. Op latere leeftijd laat hij zich fotograferen, deze zogenaamde carte de visite is dan erg populair.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten