En dit is om Johan, de man van tante Dien, in jeugdiger jaren met fiere snor. Wat schrijft zij over haar man?
Johan wilde de handel in en was al een maand na zijn einddiploma geplaatst als jongste bediende bij de Firma Vervloet op een salaris van tien gulden in de maand. Werktijd van smorgens half negen tot elf uur savonds. Als er een boot binnen was gekomen, werd het dikwijls twaalf, soms zelfs een uur. Niettemin - bij vijf minuten te laat smorgens - een dubbeltje boete en een uitbrander van den patroon (hij was toen zestien jaar) Vergelijk daarbij den tegenwoordigen tijd. Johan heeft mij er dikwijls van verteld. En hoe goed heeft zijn eigen personeel het later bij hem gehad, toen hij zelf directeur was van de Holl Trading Corporation. De herinnering uit het begin van zijn loopbaan lag hem nog zwaar.
En even verder:
Johan had zich in het kantoor bedrijf omhoog gewerkt, maar toen hij zich met mij verloofde moesten we toch nog vier jaar wachten voor zijn salaris voldoende was om een huishouden te kunnen beginnen. En we zouden misschien nog langer hebben moeten wachten, wanneer niet het zoogenaamde toeval, in dit geval weer de muziek, ons te hulp was gekomen. Op een van de muziekavonden op het Haringvliet was voor het eerst een nieuwe genoodigde, Carl Heinen, een bijzonder goed pianist. In de pauze kwam hij naast mevrouw Jo Dupont te zitten en hij vertelde haar, dat hij zeer tegen zijn zin in de zaak van zijn vader, olieen en granen, was gegaan, omdat zijn broer gestorven was. Vader en zoon zochten allang naar een goede kracht om Carl meer gelegenheid tot musiceeren te kunnen geven. Maar het was moeilijk een bekwaam en betrouwbaar jongmens te vinden. Toen kreeg Jo Dupont een helder oogenblik en pleitte voor Johan; Johan kreeg een briefje om eens te komen praten, er werden informaties ingewonnen en hij werd aangenomen op een salaris, waarop wij trouwen konden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten